Wednesday, October 01, 2008

Ένα ωραίο άρθρο

Το παρακάτω άρθρο είναι του Θοδωρή Καπελιώτη από το περιοδικό adore, τεύχος Μαΐου 2008.



Τίτος Πατρίκιος: ''Λοιπόν δοκίμασα και την εκδίκηση, πάλι εγώ ήμουν ο χαμένος.''



Η βάση των διαστροφών είναι να θέλω για να θέλω. Η ευθύνη μου απέναντι στον εαυτό μου. Αν σέβομαι εσένα, θα σέβομαι και τον εαυτό μου. Ο καλύτερος εαυτός μου είναι η σχέση μου μαζί σου. Μια εσωτερικότητα χωρίς στόχο είναι άσκοπη. Το μόνο που φέρνει η απόλυτη θέληση, που σημαίνει απόλυτη στέρηση. Είναι σαν να εκβιάζω μια προκαταβολική απόλαυση.


Σκέψου όμως ότι, όταν αφιερώνεις τη ζωή σου, για να απορρίψεις κάποιον, σημαίνει ότι τον έχεις ερωτευτεί.


Πάνω απ'όλα πρέπει να κατανοήσουμε κάποιον και ύστερα να τον απορρίψουμε ή να τον υπερασπιστούμε.


Η ανάγκη σου για υποκειμενικότητα με τρόμαξε. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τότε τι αγιάζει το σκοπό;


Από την άλλη αν δεν περιορίσω το εγώ μου θα πάρει αβυσσαλέες διαστάσεις. Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά κανείς τον εαυτό του. Τι είναι δυσκολότερο άραγε; Ο έρωτας ή η φιλία;


Αν κυνηγώ μανιακά το απόλυτο, ασφαλώς θα αρρωστήσω.


Άκουσέ με, γιατί κινδυνεύω να γίνω γραφικός από την επανάληψη.


Αν δεν υπάρξει ανιδιοτέλεια, ο έρωτας είναι καταδικασμένος.


Ανιδιοτέλεια σημαίνει ότι δεν βάζω τον εαυτό μου πάνω και πριν από εσένα, ότι δεν περιμένω τίποτα από εσένα.


Όποτε περίμενα έφταιγα.


Όποτε έψαχνα εσένα για να βρω τον εαυτό μου, δεν βρήκα παρά μόνο το σκοτάδι του εαυτού μου και μοιραία χάθηκα μαζί του σε ένοχα αδιέξοδα.


Οι ενοχές είναι προϊόν κακής σχέσης με τον εαυτό μας.


Παρ'όλα αυτά βλέπεις πως εξομολογήθηκα, μετανόησα και τελείωσα με τις ενοχές.


Αλλά το γεγονός ότι με πληγώνεις σημαίνει ότι υπάρχεις στη ζωή μου- ιδιοτελώς, έστω- γι'αυτό όταν κοιτάζω στον καθρέφτη, βλέπω τον θαυμασμό και την αγάπη σου και αναλόγως παίρνω πόζα. Πολλές φορές η ελευθερία είναι δυσκολότερη από τη σκλαβιά.


Και τα δύο θέλουν άσκηση.


Και τα δύο θέλουν κόπο.


Και τα δύο δίνουν υποχρεώσεις.


Και τα δύο δίνουν ηδονές.



Υ.Γ.''Ο ιδανικός εραστής είναι αυτός που σταυρώνεται στο όνομα του τιμώμενου προσώπου''_πατήρ Βαρνάβας.



Και πού ξέρεις, μπορεί να ζήσουμε κι αναστημένοι.


Είμαι ένας καινούριος cowboy.